Moja droga do lepszego życia - dobre nawyki

Każdy z nas ma jakieś nawyki, przyzwyczajenia… Ktoś nie wyobraża sobie dnia bez śniadania, ktoś inny od lat go nie jada, kolejny ktoś codziennie biega, a dla innego sport kończy się na wyprawie do sklepu. Ktoś wszystko odkłada na swoje miejsce, a ktoś inny nigdy nie może niczego znaleźć, bo rzuca wszystko gdzie popadnie. Co człowiek, to inne nawyki.

Mam swój ulubiony cytat o nawykach: „Twój los zależy od Twoich nawyków” (Brian Tracy) - i tak właśnie jest, zależy zarówno od tych dobrych, jak i od tych złych, ale dzisiaj będzie o tych dobrych:) Bo takich mam więcej i takim pozwalam sobą "rządzić".

Lubię te proste codzienne „procedury” (dobre nawyki), które pomagają mi być miłą i użyteczną dla siebie i innych. Często są one „niewidoczne” i wykonywane bezwiednie. Ot, takie zwykłe, niezwykłe czynności. Podam Wam kilka przykładów.

• Zielona herbata otwiera każdy mój dzień i prowadzi mnie przez kolejne godziny. Smaczna i do tego zdrowa. A jeżeli mam mniej czasu, to koniecznie szklanka napełniona wodą mineralną:)
• Zawsze przed wyjściem czyszczę buty i nie robię tego na skróty, zadbany but wiele mówi o nas. A jeżeli mam przy sobie moją pojemną torebkę, to na pewno mam w niej czyścik do butów:)
• Segregowanie śmieci, robię to od dawna i bezwzględnie, mimo, że bardzo nie lubię zgniatania butelek (nie lubię jak trzeszczą) - ale nauczyłam się. To taki mały ukłon w stronę już mocno obciążonej nami i naszymi złymi nawykami Ziemi.
• Przepuszczam w kolejce do kasy osobę, która trzyma w ręku jedną rzecz (ku zaskoczeniu innych i czasami nawet "wilczych" spojrzeń).
• Gdy stoję za kimś, nigdy nie „włażę mu na plecy” i nie popycham, bo sama nienawidzę takiego zachowania. Lubię mieć przestrzeń dla siebie i szanuję przestrzeń innych.
• Nie chodzę po ścieżkach rowerowych - bo ścieżki rowerowe są dla rowerzystów, nauczyłam się tego w Holandii, tam szybko można się tego nauczyć:). 
• Mam też nawyk „operowy”, czyli przechodzenie w rzędach siedzeń (teatr, kino) przodem do siedzących, mam we krwi - niestety większość wciąż nie ma. Podchodzę do tego, podobnie jak do przestrzeni. Ja nie lubię oglądać Waszych pup, mojej też Wam nie pokażę:)
• Uśmiecham się do obcych ludzi, bo lubię. Nasze ulice są takie ponure, pełne niepewnych siebie ludzi... A ja ciągle mam nadzieję, że mój nawyk uśmiechu da ulicy więcej luzu:)

Pamiętajmy, że nie jesteśmy na świecie tylko dla siebie, a świat nie jest tylko dla nas! Jeśli nawyk buduje, dodaje sił i energii – możemy się tylko cieszyć. Będzie on bowiem takim mocnym fundamentem – np, zdrowia, witalności, urody, sukcesu. Gorzej jednak, gdy nawyk wyniszcza, gdy wpływa na nasze życie tak, że przestaje ono nas cieszyć, ale o tym w kolejnym poście.

A Wy jakie macie dobre nawyki?